In het dorp Dickisoni belandt niemand bij toeval. Mensen die er wonen, zijn aan het zicht onttrokken. Wie zegt dat ze bestaan? Dickisoni is een doorsneedorp in Malawi. Zonder daken van golfplaat. Zonder ossenkar. Zonder groot vee. En zonder de zekerheid dat er morgen te eten is. In een stijl die zo kaal is als de huizen van de dorpsbewoners beschrijft Dick Wittenberg een jaar uit het bestaan van Dickisoni. Een leven in alledaagse armoede zoals dat voor de helft van de wereldbevolking normaal is. De melaatse, oude man. De jongen met de banjo. De man met de twee vrouwen. Hoe redden ze zich? Het dorp leeft op als er opeens genoeg maïsmeel en kunstmest is. Maar de weduwe met de stinkende dekens komt niet vooruit, wat ze ook doet. De jaloerse echtgenoot aast op gruwelijke wraak. Alleenstaande vrouwen zijn niet veilig. Dit dorp van de armen is rijk aan geheimen. Het boek is geïllustreerd met kleurenfoto s van Jan Banning. Bekroond met de Bob den Uyl Prijs en de Dick Scherpenzeel prijs. `Een bijzonder rijk boek. Het doet wat alleen de beste journalistiek vermag: het geeft de lezer het gevoel de hoofdpersonen en hun wereld daadwerkelijk te leren kennen. - de Volkskrant